We bouwen aan de toekomst

Om regen en wind te trotseren moet je als mens beschikken over een goede hoed en een deftige regenvest, dat geldt eveneens voor een huis. In onze vorige blog hebben we de hoed nog beschreven. Een deugddoend hoofdstuk werd daarmee afgesloten, maar sta maar eens in je blootje in de regen met enkel een hoed op. Het volgende hoofdstuk is dus ervoor zorgen dat ons huis een deftige vest krijgt aangemeten. Zoals jullie in een vorige blog reeds konden lezen is ons huis gebouwd met kalkhennepblokken, deze moeten een bescherming krijgen tegen de regen. Wij hebben de keuze gemaakt om de buitenmuren te bezetten met thermowood (in een volgende blog meer daarover). Om de muren optimaal te beschermen beginnen we met de muren te bekleden met een3-lagig bescherm- en afdekvlies voorwind- en waterdichting.

Er wordt vanuit de fabriek geadviseerd om de stroken afdekvlies horizontaal aan te brengen in dakpanvorm. Wij werken met een volledig gesloten structuur ( de thermowood-planken hebben een Z-profielvorm zodat er geen ruimte is tussen de planken) dus komt er normaal gezien ook weinig of geen water door. Er bestaat een dubbelzijdige kleefband om de stroken vlies op de muur te kleven maar op kaklkhennepblokken geeft dat niet zo'n goed resultaat (het oppervlak van de blokken is te ruw daarvoor). Een alternatief is om eerst het eerste verticale latwerk te plaatsen en daarop het vlies te spannen maar ook dat is in ons geval onpraktisch. De reden is dat ik het werk in mijn eentje moet kunnen uitvoeren en dat brengt wel wat obstakels met zich mee. Obstakels zijn er om ze uit de weg te ruimen en, dat doen we dan maar, één voor één. Om het werk deftig te kunnen uitvoeren zou ik rondom rond het huis een volledige stelling moeten plaatsen. Zoveel stelling voor één klein ventje vind ik persoonlijk van het goede te veel, dus dat schrap ik van mijn lijstje. Een hoogtewerker huren in de vorm van een schaarlift is volgens de verhuurfirma niet ok omdat de vloer niet overal vlak genoeg is en een hoogtewerker op een spinkraantje valt nogal duur uit want ik voorzie deze klus niet op een paar dagen te klaren. Ik laat mijn oog vallen op mijn trouwe medewerker (mijn heftruck) en deze haalt uiteindelijk de strenge selectie van gespecialiseerd gevelbeklederassistent. Ik richt een werkkooi in waar het nodige gereedschap allemaal zijn specifieke plaats krijgt zodat ik straks blindelings kan nemen wat ik nodig heb. De kooi wordt wat op hoogte gebracht met paletten en het geheel vastgemaakt met spanriemen aan de vorken van de heftruck. Met de speciaal ontworpen afstandsbediening kan ik nu volledig autonoom het geveldoek verticaal aanbrengen en telkens voorzien van het eerste latwerk. Op deze manier loop ik niet het risico dat de wind met het vlies gaat vliegen.

Na wat inlooptijd en constante ervaring met voortdurende verbeteringen ( tegenwoordig hebben ze daar de prachtige afkorting 'A.I.' voor uitgevonden, of is deze afkorting enkel weggelegd voor gewetenloze computers?) vorderen de werken zoals ik het graag heb.

Nadat het vlies en het verticale latwerk is aangebracht komt de volgende fase. Volgens de regels der kunst ( zoals ze dat in de wetgeving zo mooi omschrijven) dienen ook alle vensters en deurkaders afgetapet te worden zodat er via deze weg ook geen water-of winddoorlaat mogelijk is. Met tape werken is niet mijn favoriete bezigheid want meestal kleef ik de tape aan het verkeerde oppervlak en ziet mijn werk er meer uit als een abstract kunstwerk ipv een mooi egale strook plakband maar deze speciaal ontworpen tape laat toe een ( op dat vlak) eerder klungelaar als ik toch een bevredigend resultaat te bereiken.

Nu komt het horizontale latwerk aan de beurt. Het horizontale latwerk zorgt ervoor dat er een ventilatieruimte komt tussen de muur en de thermowood planken. Dat is onontbeerlijk voor een goede ventilatie zodat de planken niet rotten van binnen uit. Waar ik het verticale latwerk gewoon tegen de muur aan plakte zonder me te bekommeren over putten of bulten in het muuroppervlak ( en om eerlijk te zijn, die putten en bulten zijn er bij een amateurmetser als ik) krijg ik nu de kans om het eindresultaat er te laten uitzien als van een professioneel vakman ( al is het gezegde dat een haar van een metselaar 7 cm is?). Om de horizontale latten van 4,5 m deftig te kunnen plaatsen moet ik ook enkele hulpelementen verzinnen zodat er niet meer tijd gaat in verplaatsing dan in montage. Vanuit de cockpit van mijn heftruck kan ik met gebruik van mijn hulpmiddelen de latten perfect waterpas aanbrengen in één beweging. Alles wordt met afstandsvijzen vast gezet, nadat de volledige muur is afgewerkt zoek ik het meest uitstekende punt op ( visueel, met waterpas en regel en via laserlijnen) , dat punt is nu het referentiepunt waarop ik me baseer. De bovenste en onderste lat regel ik via de afstandsvijzen zodanig dat deze in lood komen met het referentiepunt. Nu span ik metselaarsdraad tussen onderste en bovenste lat en zodoende heb ik een perfecte leidraad om via elke afstandsvijs het horizontale latwerk in één vlak te krijgen. Het vergt wat tijd maar die heb ik (alhoewel…😉)

Ondertussen, omdat ik zeker geen reden zou hebben om verlof te nemen, wordt de bestelling thermowood geleverd. Als het weer me de komende week gunstig gezind is kan ik mijn (paas)ei daarin kwijt.

Voor allen die hun nieuwsgierigheid ( positief bedoeld hé) niet meer de baas kunnen, om dat alles eens van dichtbij te komen bekijken, zullen wij een werfbezoek organiseren op 27 en 28 april Volgende week/blog meer details daarover.

Stilaan begint de binnenkant van den bouw ons te laten voelen wat er nu precies bedoeld wordt met een ecologisch BEN huis. Met een bijna oncontroleerbare goesting gaan we een nieuwe week in van 'we bouwen aan de toekomst' (zoals luc Devos het ooit zo mooi zong).