Wat ik daar zag heeft mij blij gemaakt (Ole ola) Wat ik daar zag heeft mij diep geraakt (Ole ola)

Voor de komende week staan er alvast opnieuw enkele leuke en interessante nieuwe opdrachten op het programma.

Het was de laatste zin uit de vorige blog en het is inderdaad een zeer boeiende periode geweest. Binnenkort begin ik met de technieken te installeren: water, elektriciteit, ventilatie, dus de afwerking van de technische ruimte komt eerst aan bod. De muren zullen zoals overal in ons huis bezet worden met leem en aangezien deze leempleister zijn tijd nodig heeft om uit te drogen gaan we daarmee van start.

Ik bestelde een big bag aardvochtige basisleem bij Peter Steen https://www.mndf.fr/   die hij perfect op tijd leverde zodat ik onmiddellijk kan beginnen met een zalig werk.

Leem is een (zoals ik reeds in een vorige blog heb besproken) volledig natuurlijk materiaal dus je moet geen beschermende kledij of handschoenen dragen bij het verwerken. Leem klaarmaken voor verwerking is poepsimpel, water bijdoen tot je de juiste consistentie krijgt om goed uit te smeren op de muur zonder dat dit goedje er af zakt. Ik beschik niet over een spuitmachine, dus breng ik alles aan met de hand, dat zorgt ervoor dat ik heel wat (letterlijke) voeling opdoe. 

Wees gerust, in het begin kletst er nogal wat leem naar beneden. Dat had ik wel verwacht, een houten plankje op de vloer verzamelt alles wat normaal aan de muur moest hangen. Je schept het op en met een hopelijk betere coördinatie kan ik een volgende poging ondernemen. Mijn techniek betert snel en al vlug kwak ik met een sierlijke nonchalance de leem tegen de muur (neem deze uitspraak maar met een kleine korrel zout). Nadat er een stuk muur is voorzien van leem kan het effenen of uitvlakken beginnen. Ook hier dient er de nodige ervaring te worden opgedaan en krijg ik respect voor de 'echte' plakkers ( stukadoors) die schijnbaar met gemak van een ongesnoekte ruwe muur een biljardlaken maken. Om mezelf een klein beetje te helpen maak ik in het begin gebruik van houten latjes die ik tijdelijk op de muur bevestig zodat dikte van de leem wat gelijk verdeeld komt. Beetje bij beetje laat ik deze hulplatjes ook achterwege zodat ik mezelf verder kan uitdagen in deze materie.

De eerste laag is aangebracht en laat ik nu uitdrogen vooraleer de tweede laag aan te brengen.

De houten platen, waarvan de levering door machinepech later zouden geleverd worden, komen perfect op tijd binnen zodat ik onmiddellijk na mijn leemervaring kan starten met het plaatsen van de ondervloer op de houten balken tussen gelijkvloers en eerste verdiep. De werkvloer, die bestond uit allerlei platen en afmetingen kan eindelijk definitief gedemonteerd worden. Ik wil hier Anthony nog een grote dank u wel zeggen voor het aanbieden van deze platen, Ze hebben hier hun tweede leven met verve doorstaan want ze werden niet altijd met zachtheid behandeld. De nieuwe platen, Novatop SWP vuren PEFC ( voor wie meer uitleg wil over deze platen klik op volgende link: https://www.eurabo.be/nl/producten/novatop-swp-vuren-pefc  ) zijn met tand en groef systeem uitgerust wat een mooi resultaat geeft na plaatsing. Een bijkomend voordeel is dat je geen verlies hebt op de platen omdat de naad niet perse op een balk moet zitten.

Na de vloer komt het plafond aan de beurt, hier wordt het plaatsen toch wel iets moeilijker voor één persoon alleen. Op de vorige blog kreeg ik een reactie van iemand die me spontaan een platenlift aanbood voor het geval ik deze kon gebruiken. Ik heb dat aanbod met veel dank aanvaard en na wat korte berichtjes kon ik de lift gaan ophalen bij Franky. Eén van onze missies van 'toeronzent' is mensen terug wat dichter bij elkaar brengen. Waar vroeger iedereen elkaar kende in een dorp zijn we nu vreemden geworden. Wel dat is nu opnieuw een mooi voorbeeld van hoe mooi het is om terug met elkaar te praten. Sedert de start van ons project hebben wij al ontelbaar veel toffe mensen leren kennen met het hart op de juiste plaats. Na het ophalen van de lift steek ik ze direct in elkaar en 's anderdaags vliegen de eerste platen als vrije vogels de lucht in tot tegen de balken.

Na enkele platen geplaatst te hebben zegt mijn buikgevoel dat er iets niet klopt en na een controle met de laser en meter blijkt er inderdaad iets niet te kloppen. De langsbalk waarin de dwarsbalken gemonteerd zitten blijkt 2 cm door te hangen. Een beetje paniek in de zaak, hoe komt dat? Hier moet ik in de spiegel kijken want ik ben er een beetje te onvoorzichtig mee omgesprongen. Een balk van 11 meter lang buigt uit zichzelf al een beetje door als ze daar niet op voorzien is. Lang geleden tijdens het voorbereidend gesprek van de balkstructuur met de ingenieur van Eurabo werd mij duidelijk gezegd dat deze balk na plaatsing diende ondersteund te worden door bv. een muur. Beneden heb ik daar onmiddellijk zware stutpalen onder geplaatst, boven deed ik dat ook wel maar ik heb ze een paar keer weggedaan om beter te kunnen werken. Daardoor werd de balk enkele dagen of zelfs een paar weken niet ondersteund. Met wat boosheid ( op mezelf natuurlijk) begin ik aan het opnieuw recht trekken van de balk. Met twee zware schoren van , wie anders, Dirk draai ik mm per mm de balk terug naar boven. Dat karwei zal ik zeer traag uitvoeren (lees , dagen) zodat de balk de tijd krijgt om terug haar oorspronkelijke stand aan te nemen zonder breuken. Problemen zijn er om opgelost te worden maar dat probleem had er niet hoeven te zijn. Een buis voor mezelf voor het vak oplettendheid en luisteren naar goede raad.

Het is groot verlof of nog 'congé payé' zoals het in den bouw word gezegd. Vorige woensdag hebben Vera en ik dus de congé officieel ingezet. Niet dat we het zwijn door de bieten hebben gejaagd want donderdagmorgen vertrokken we op reis met de auto naar de Hoge Venen. Ik zit natuurlijk wel in de bouwflow dus onze bestemming is niet zomaar gekozen. In Weismes woont de exclusieve verdeler van Claytec leembouwmaterialen: https://www.druwid.com/claytec

In oorsprong was het mijn doel om de leem zelf op te delven maar na 'marktonderzoek' blijkt dat ik duurder en minder ecologisch zou uitkomen dus mening herzien. Toch wil ik alle details van de leem kennen dus had ik via de website van Druwid contact opgenomen en werd een afspraak geregeld. Donderdag om 13u30 stonden we voor de poort van het bedrijf. Wie een poort van een koele betonblok op een industrieterrein zou verwachten is eraan voor de moeite. Volledig op den buiten langs een éénvaksbaantje komt er een prachtig vakwerkgebouw tevoorschijn.

Manuela komt ons met een glimlach op het gezicht begroeten en nodigt ons uit haar te volgen naar het bureel. Naar mijn goesting stapt ze veel te rap over het binnenplein want gewoon alles trekt mijn aandacht. We hebben onze ogen de kost gegeven zoveel als mogelijk tijdens de rondleiding door het paradijs van natuurlijk wonen. Michael, de oprichter van het bedrijf, en Manuela hebben ons twee uur non stop meegenomen op reis door een fenomenaal leven. De oneindige mogelijkheden van leem waren overal tastbaar aanwezig, de natuurlijke geur van hun gebouwen, de warme sfeer die in elk vertrek te beleven is, kortom ik wou er niet meer weg. Raymond Van Het Groenewoud zong het meer dan dertig jaar terug in zijn gospellied: Wat ik daar zag heeft mij blij gemaakt, Wat ik daar zag heeft mij diep geraakt.

Ik was eraan voor de moeite en de rest van onze reis was ik verzonken in gedachten en ik kan zeggen, het waren vééél gedachten. Een raad van Michael dat ik zeker en vast in onze nieuwbouw zal toepassen: experimenteer er op los met de leem, je kan geen fouten maken en is het niet naar je zin gooi er water op en je kan opnieuw beginnen. Maar we hebben niet enkel over leem gesproken, ook houtbouw, vakwerk, de nutteloze opgelegde wetten omtrent ventilatie, gezond natuurlijk wonen, wanneer bomen verzagen, welke houtsoort past bij je, en zoveel meer.

Mijn gedachtenmolen is serieus op dreef en Vera moet me nu en dan bedwingen of ik ontspoor. 's Avonds aan tafel kom ik een beetje tot mezelf en besluiten Vera en ik om wat mogelijk is nog te implementeren in ons project 'toeronzent'. Zodra onze nieuwbouw afgewerkt is vraag ik aan Michael om een tijdje bij hem op stage te gaan om een vakwerkmuur te bouwen en om te luisteren naar zijn levensfilosofie. Ondertussen begin ik een cursus Duits voor beginners zodat de communicatie vlot kan verlopen, tot die vraag ik aan Manuela of ze mijn tolk wil zijn.

Op vrijdag nog een wandeling in de uitgestrekte natuur van de Hoge Venen om daarna de terugweg aan te vatten. Onze reis duurde inderdaad maar twee dagen maar wat we mochten meemaken is goed voor een reis van een leven lang. 

Thuisgekomen neem ik de emmer leem die we als geschenk meekregen uit de auto en zet ik de leem onder water zodat ik maandag mijn eerste experiment kan beginnen.

Aan de klinke van onze achterdeur hangt er opnieuw een zakje met kurken. De schenker is ( het staat duidelijk op het zakje) Preus lik fjirtig dat hij of zij een schenking kan doen. Wij zijn daar zeer dankbaar voor en we krijgen regelmatig zo een anonieme schenking. Ik stel voor dat de schenkers van de toekomst er hun naam bij voegen zodat wij hen persoonlijk kunnen bedanken.

Zaterdagmiddag hadden we gereserveerd in een restaurant waar we met een waardebon mochten gaan tafelen. Als ik zou zeggen 'een beetje weggelopen konijn met een schelleke niets' overdrijf ik misschien wel een beetje maar voor het prijskaartje mocht het zoals bij de beenhouwer zijn ( mag het ietsje meer zijn) zeker wat de aangepaste wijnen betreft. Het zal waarschijnlijk wel aan ons liggen denk ik.

Onze congé afsluiten doen we met een lach en een traan op één van de mooiste plekjes van ons dorp in Casale Del Vino met nu wel een vol glas uitstekende Italiaanse wijn.

Morgen , maandag, kunnen we er opnieuw ten volle tegenaan gaan nu de energietank opnieuw boordevol is gevuld. Wat kan het leven toch mooi zijn.