Niet zonder slag of stoot

Omstreeks 1995, na 10 jaar bezig te zijn geweest, zeg ik aan Vera dat ik nooit meer zal verbouwen. Bijna 30 jaar later moet ik toegeven dat Vera het bij het rechte eind heeft als ze zegt dat ik eigenlijk nog nooit gestopt ben met verbouwen.

In 2019 begint een idee op te borrelen om een deel van mijn atelier om te bouwen tot een klein gezellig huisje met rechtstreeks zicht op ons bos. Ik zou graag nog een oude droom waarmaken en zelfvoorzienend gaan leven. Het idee wordt voorgelegd aan de overheidsdiensten en het antwoord was zeer hoopgevend: het zou geen probleem zijn.

Het werd een hindernisparcours buiten categorie waarbij we tegen de bureaucratische bierkaai hebben moeten vechten tot aan de grens van de mentale mogelijkheden. We laten echter de moed niet zakken en eind mei 2023 krijgen we de bevestiging dat onze bouwvergunning een feit is.

Van het oorspronkelijk idee 'Huisje bouwen in mijn atelier' zijn we geëvolueerd tot 'Slopen en heropbouw van een eengezinswoning'.

Onze huidige woning, een deel van mijn atelier en de garage moeten worden gesloopt, als beloning daarvoor 'mogen' we een nieuw huis bouwen. Een mondje vol maar vooral een uitdaging van formaat.

De plannen van tijdsbesteding voor de komende paar jaar zijn bij deze gemaakt dus we vliegen er meteen in.