Kopie van De pijn van het afscheid is niets vergeleken met de vreugde van het weerzien. Charles Dickens
Vooraleer aan de echte bouwwerken te kunnen starten moeten er heel wat voorbereidingen gebeuren, in het vakjargon noemen ze dat ' inrichten van de bouwplaats'.
Ik begin met de grote kuis van mijn atelier, iets wat ik de voorbije 37 jaar jaarlijks deed maar deze keer is het toch wel heel bijzonder. Mijn atelier moet in oppervlakte meer dan de helft verkleinen, een enorme uitdaging die niet ondoordacht kan gebeuren. Ik ben iemand die in elk stukje metaal nog wel iets bruikbaars zie, maar nu moet ik van mijn hart een steen maken. Ik neem afscheid van gereedschap, machines, stapelrekken, één van mijn aambeelden, enz… tot er net genoeg overblijft om mijn nieuw atelier werkbaar en gezellig in te richten. Vier weken van reduceren, herinrichten, afscheid-nemen-van nauw-aan-het-hart-liggende-maar-voor-de buitenstaander-niemendalletjes ben ik eindelijk klaar. Het is wennen, maar ik voel dat er in mijn nieuwe creatieplaats een goeie sfeer aanwezig is.
Duurzaam bouwen begint in ons geval met duurzaam afbreken. We hadden containers kunnen volstorten met alles wat werd afgebroken maar dat zou zonde zijn. Het is de bedoeling dat we zoveel mogelijk materialen een nieuw leven geven. De muren van mijn atelier zijn destijds gebouwd met zware betonblokken, deze worden op een hoop gestort om later door de kaakbreker tot granulaat voor nieuwe beton herboren te worden. Het dak en de betonnen vloer van het atelier blijven voorlopig nog hun taak verder vervullen, zij zullen dienst doen als onderdak voor Bouwmaterialen, werkmateriaal, en schuilplaats tijdens de bouwperiode. De garage (carport) gaat volledig tegen de vlakte, de aanwezige metalen I-balken (beter bekend als de poutrels) zijn nog te gezond om terug naar de smeltovens te gaan en worden opgeborgen tot we er in een latere fase opnieuw beroep op doen. Daarna is het de beurt aan onze parking. Twintig jaar terug deden we een serieuze investering om deze noodzakelijke parking aan te leggen Met veel pijn in het hart leg ik de eerste betontegels mooi gerangschikt op paletten want na twintig jaar dienst zijn ze nog spiksplinternieuw ondanks de vele zware lasten van vrachtwagens, kranen enz. die ze hebben moeten ondergaan. Ronny Demeulemeester legde de parking met zo'n vakmanschap aan dat het nog steeds een biljart laken was. Dat de parking voor eeuwig werd aangelegd, besefte ik pas echt toen de stabilisé aan de beurt was om uit te breken. Afbreken, je kan er eens alle opgekropte emotie op loslaten tot het zweet in dunne straaltjes langs je ruggengraat loopt, tot je armen niet meer naar boven willen ook als je het beleefd vraagt, tot er geen vierkante mm lichaamshuid zonder stof meer is, tot de stembanden niet meer kunnen trillen van droogte. Moe, maar verdomme voldaan is na twee weken deze eerste horde genomen en kijk ik vol verlangen naar het volgende stukje van ons project 'toeronzent'.
Ondertussen gaan we langs bij Acasus; dit is een provinciaal studiebureau voor duurzaam bouwen: https://www.acasus.be/een instantie die te weinig gekend is, maar waar iedereen die plannen heeft om te bouwen eerst eens zou moeten passeren. Neem zeker eens een kijkje op hun website, in de meeste gevallen wordt de consultatie betaald door de gemeentelijke overheid. Het gesprek wordt goed voorbereid en je krijgt achteraf een duidelijk verslag met oa. zeer veel links naar interessante websites.
De bouwplaats krijgt stilaan zijn vorm en door onze 'iets minder aangename zomer' zou je haast denken dat we een zwembad gaan aanleggen. Niet echt bevorderlijk voor het eerst volgende werk, het ingraven van de AWW maar dat is voor de volgende blog.
