Den Brouwer

Gisteren, vrijdag, had ik nogal wat boodschappen in verband met de nieuwbouw op mijn agenda staan. Het is voor mij telkens een lastige opdracht om van het één naar het ander te vliegen, ik blijf het liefst thuis bezig dus bundel ik alles in één pakket. Op mijn rit wipte ik ook even binnen bij een goede vriend van, hij is wel 23 jaar ouder maar is in de loop der jaren een goede vriend geworden. Ik ken hem al van toen ik een klein manneke was ( niet dat ik nu een grote man ben hoor) en leerde hem beter kennen in 't muziek van Oelem. Tijdens zijn beroepscarrière kwam hij elke twee weken langs en deden we een babbeltje in mijn atelier. Nu breng ik hem om de twee weken een bezoekje. Hij is al vele jaren op pensioen maar het zou hem ook niet meer lukken om nog naar 'toeronzent' te komen en de werkzaamheden van dichtbij te bekijken. Zijn gezondheidstoestand steekt spaken in de wielen. Den Brouwer zijn leven en werk was de baan al van zijn 10 jaar en hij is nooit ziek geweest. Dank zij de moderne middelen, zoals zijn iPad, volgt hij nu het reilen en zeilen van 'zijn dorp' en de rest van de wereld. Ik was nog niet lang binnen toen hij mij er fijntjes op wees dat het wel al een tijdje geleden was dat hij een verslag had gelezen over de werkzaamheden 'Toeronzent'. Deze opmerking heeft me de rest van de dag bezig gehouden. In oorsprong was het mijn doel mensen warm te maken om ecologisch te bouwen. Ondertussen weet ik dat de blog ook door veel mensen gelezen wordt die zeker geen bouwplannen meer hebben maar toch interesse hebben in de bouwwijze. De blog verbindt mensen en zelfs bedrijven in de sector. Er is ook een grote groep volgers die het verhaal op zich leuk vinden. Sedert gisteren weet ik nu ook dat mijn schrijfsels voor bepaalde mensen de navelstreng met de buitenwereld zijn geworden. Den Brouwer zijn opmerking deed me opnieuw beseffen welke fantastische luxe wij hebben gezond te mogen zijn. Kritiek op alles en nog wat, het zit in het DNA van de mens ( bij de één al wat meer dan bij de andere) maar ( ik schrijf hier nu een meer dan gevatte uitspraak die iemand deed in een gesprek na de repetitie gisteravond) " gasten, beseffen jullie wel hoe goed het wij hier hebben!!!" Dus, Brouwer, hierbij mijn volgende blogupdate over de vorderingen 'Toeronzent' en ik beloof je niet zolang meer uit te stellen.

Vanuit de fabriek van de kalkhennepblokken wordt ons geadviseerd om stijfheid in het gebouw te verzekeren door middel van een paar binnenmuren in een stijf materiaal zoals bv. betonsteen, cellenbetonblok, of snelbouw. Op de benedenverdieping komen er een paar muren in Ytong maar boven komen er enkel een paar scheidingswandjes. Om de stijfheid van het gebouw te verkrijgen plaats ik zowel beneden als boven een kruis tussen twee beton kolommen. Deze inox hoekprofielen werk ik in in de hennepblokken en maak ik vast met betonankers aan de kolommen. Laat het maar stormen nu, alhoewel….

Tijdens de opkuis krijg ik onverwachte, doch zeer enthousiaste hulp van onze jongste spruit (pitje helpen kuisen).

Ik start met het bouwen van een paar binnenmuren op de benedenverdieping om zo de indeling van technische ruimte, koele berging, wc en vestiaire te doen ontstaan. Ik heb nog wat Ytongblokken in voorraad staan van een paar jaar terug, dus krijgen deze nu hun definitieve bestemming na een tumultueuze tocht op ons erf. Bouwen met cellenbeton is een lichtgewichtactiviteit, ook het verzagen is kinderspel ( het is wel een stofferige bedoening) en zo stijgt de muur zienderogen ten hemel. Bij de afwerking van de muren met leem hebben we beslist dat alle hoeken afgerond zullen worden. Hier rekening mee houdende wil ik de open doorgangen ook wat opvrolijken met een boog, dit om de rechtlijnigheid wat te onderbreken ( afwisseling doorbreekt de saaiheid).

Het is weekend en we trekken er opnieuw op uit richting de Westhoek. Vooraleer jullie nu gaan denken dat we het er nogal van nemen, laat me duidelijk toelichten dat het allemaal in het teken staat van ons project 'toeronzent' (maar we maken met groot genoegen van de nood een deugd).

Bij Peter Steen is er een opendeurdag met nogal wat exposanten die voor ons bouwproject interessant kunnen zijn. Na een grondige rondgang, gesprekken met de exposanten en veel nieuwe info is het tijd voor een aperitief. We steken de straat over en praten wat na in gezelschap van een picon vin blanc. 

De honger laat zich horen via inwendig brommende geluiden uit de buikstreek. Ver moeten we ons niet verplaatsen want bij Peter steen is het de gewoonte dat er na de opendeur gezellig samen gegeten wordt waarbij een drietal groepen de avond muzikaal op sfeer brengen. Iemand moet het doen, dus geven wij als laatste de zak op en kruisen we opnieuw de baan voor een deugddoende nachtrust.

Op zondag staat in de namiddag een bezoek aan een voedselbos op het programma in Ile de Bambecque. Op weg daar naartoe stoppen we nog even in Godewaersvelde om een, voor ons, nieuwe estaminet binnen te stappen die gevestigd is in een oude beenhouwerij. Wie dacht dat enkel Vlaanderen over bruine kroegen en vergeten volkscafeetjes beschikt moet dringend een bezoek brengen aan Frans Vlaanderen, het is er ook zalig om met de plaatselijke bevolking in het Vlaamsch te babbelen. De gesprekken waren blijkbaar zeer aangenaam want we moeten ons haasten om tijdig op onze afspraak in het voedselbos aan te komen. Twee zonen, samen met hun ouders hebben enkele jaren terug een oude Franse hoeve aangekocht en zijn daar nu volop bezig een prachtig project aan het uitbouwen. www.debosboer.be

Na een zeer geslaagd weekend en een gevulde rugzak met de opgedane kennis keren we terug richting 'Toeronzent'. In de loop van de week gaan we er nog eens samen op uit. Voor het plafond op de bovenverdieping denken we eraan om eventueel te kiezen voor kurkafwerking. We laten ons grondig informeren over alle mogelijkheden qua stijl en afwerking. Op de terugweg zijn we het er beiden over eens dat er nogal wat lijm en vernis ( of zelfs verf) aan te pas komt en dat ligt niet in de lijn van ons ecologisch denken dus laten we deze overweging nog wat rusten. De volgende stop is de zaak waar speksteenkachels worden verkocht. De speksteenkachel die wij nu hebben zal meer dan over gedimensioneerd zijn in ons nieuw huis, dus gaan we nu al even kijken wat de mogelijkheden zijn. Daar komen we meer overtuigd buiten en we kruisen deze mogelijkheid als positief aan.

Om de zoveel tijd is het moment aangebroken om ons van vers brood te voorzien. Er is bijna geen verschil in het zien en voelen van bakmeel of kalk maar het eindresultaat is wel een wereld van verschil.

Ondertussen ben ik begonnen aan het bouwen van de tweede onderverdeling. Vriend en aannemer Filip heeft nog wat gipsblokken staan waarmee ik de resterende muur opbouw. De week loopt op zijn einde alsook de binnenmuren bereiken hun voltooiing. De bouw krijgt een flinke poetsbeurt, ik vind het belangrijk dat er nu reeds een huiselijke sfeer merkbaar aanwezig is als je binnenkomt, dus kuisen maar. Nadat de bouw zich van zijn mooiste kant laat zien ben ik aan de beurt voor een zeer grondige opknapbeurt ( voor zover dat nog mogelijk is) Een eerste grove ontstoffing gebeurt door middel van een zelf gemaakte persluchtdouche waarbij enige lichaamsvervorming tot de mogelijke complicaties behoort.

Ziezo brouwer (en al wie het leest) tot zover zijn jullie weer mee met de belevenissen 'toeronzent'.